sexta-feira, 30 de dezembro de 2011

Chegados aqui, um Fado

                                            
                                            Cansado deste cansaço
                                            de esperar pela esperança
                                            pouco a pouco perco espaço
                                            já que a vida é um bem escasso
                                            que a morte cedo alcança.

                                           De tudo o que carrego
                                           em saco de peregrino
                                           ao que afirmo e ao que nego
                                           ao que vejo, ao que estou cego
                                           falta apenas o destino.

                                           Por apego ou por desleixo
                                           além do mar na minha frente
                                           de tesouro apenas deixo
                                           as mãos em concha em que fecho
                                           este amor por toda a gente.

                                           Guardo-o pedaço a pedaço
                                           esse amor que me não cansa
                                           e grito pelo seu abraço
                                           apesar deste meu cansaço
                                           de esperar pela esperança.

(Original da letra/poema oferecida ao bom Amigo e fadista  Jorge Morgado)

1 comentário:

Anónimo disse...

O melhor agradecimento é cantá-lo. Fá-lo-ei brevemente por muitas razões, mas sobretudo porque me revejo. E não há fado sem que o intérprete sinta as palavras como suas..